ایجاد هرگونه مزاحمت عمدی یا سهوی به وسیله تلفن از طریق هر فرد یا گروه و در هر رده سنی برای مشترکان دیگر مزاحمت تلفنی نامیده می‌شود.
بهترین روش برخورد با مزاحمت تلفنی آن است که با مزاحم گفت‌وگو و پرخاش نشود، فقط گوشی را روی تلفن گذاشت و ارتباط را قطع کرد.
از آنجا که تشخیص مزاحمت با شرکت مخابرات است، مشاهده شماره مخاطب در نمایشگر تلفن به معنی کشف مزاحمت تلقی نمی‌شود.
بنابراین در صورت وجود مزاحمت تلفنی به هیچ وجه با آن شماره تماس نگیرید و ضمن مراجعه به مرکز مخابراتی محل خود، با ارائه آخرین قبض پرداختی تلفن یا کارت شناسایی معتبر درخواست کشف مزاحمت کنید.
در ارتباط با مجازات‌های مزاحمت تلفنی نیز باید گفت که صاحب امتیاز هر خط تلفن از نظر قانونی مسئول سوء استفاده‌های احتمالی از تلفن است و آگاهی نداشتن او از بهره‌برداری افراد دیگر از خط تلفن برای ایجاد مزاحمت، مسئولیت او را نفی نخواهد کرد.
بنابراین مخابرات همواره توصیه کرده است که به افراد ناآشنا و غیر معتمد اجازه بهره‌برداری از تلفن خود را ندهید و علاوه بر این به اعضای خانواده و به ویژه کودکان و نوجوانان، شیوه استفاده درست از این امکان ارتباطی را بیاموزید.
در قانون نیز مجازات‌هایی برای افرادی که مزاحمت تلفنی برای مشترکان دیگر ایجاد می‌کنند، پیش‌بینی شده که به شرح زیر است:
1. براساس قانون اصلاح تبصره 2 ماده 14 قانون تأسیس شرکت مخابرات ایران، هر کس وسیله مخابراتی در اختیار خود را وسیله مزاحمت دیگری قرار دهد، یا به عمد و سوء نیت ارتباط دیگری را مختل کند، برای بار اول پس از کشف، ارتباط تلفنی او به مدت یک هفته همراه با اخطار کتبی قطع و تجدید ارتباط مستلزم پرداخت هزینه‌های مربوط خواهد بود.
برای بار دوم پس از کشف، ارتباط تلفنی او به مدت سه ماه همراه با اخطار کتبی قطع و تجدید ارتباط مستلزم سپردن تعهد از سوی مشترک یا قائم‌مقام قانونی وی و پرداخت هزینه‌های مربوط خواهد بود.
برای بار سوم، شرکت مخابرات ارتباط تلفنی وی را به طور دائم قطع و اقدام به جمع‌آوری منصوبات تلفن نموده و در صورت داشتن ودیعه، آن را پس از تسویه حساب مسترد خواهد کرد.
2. طبق ماده 641 قانون مجازات اسلامی هر گاه کسی به وسیله تلفن یا دستگاه‌های مخابراتی دیگر برای اشخاص ایجاد مزاحمت کند، بنا به رأی مراجع قضایی علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات، مرتکب به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد.
